فصل اسارت کتاب عاشورا

آفتاب روز دهم ماه محرّم الحرام سال 61 هجری قمری به وسط آسمان رسیده زمین کربلا بستر پیکرهای گلگون معطر حسین ( ع ) و یاران بوفایش گشته و چون مادری مهربان آنان را تنگ در آغوش گرفته است.تابش آفتاب داغ کربلا بر گلهای پرپر گشته فضای دشت کربلا را از عطر دل انگیز شهادت پر کرده است.از یاران حسین ( ع ) کسی نمانده بجز عده ای زن و کودک داغدیده و عزیز ازدست داده که در چادری نیم سوخته زانوی غم در بغل گرفته اند و بیماری که معلوم نیست درد بیماری را تحمل کند یا غم از دست دادن عزیزان و یا فکر بازماندگان  را.

 آری در صورت ظاهر و به خیال دشمن قیام حسین ( ع ) با شکست به پایان رسیده و لوای قیام سرنگون شده و در زمین مانده است.

امّا نه، اگر شیر مردان نهضت در خاک و خون غلطیده و پرچم بر زمین افتاده است، شیر زنی از تبار علی ( ع ) به نام زینب ( س ) وظیفه برادرش عبّاس ( ع ) را بر عهده گرفته و پرچم بر خاک افتاده نهضت را بر دوش کشید تا مأموریّت الهی برادر را به اکمال رساند.

فصل شهادت کتاب نهضت عاشورا پایان یافته و فصل اسارت آغاز شد.حال زینب ( س ) است و ادامه راه برادر.راهی پر از درد و اندوه و مشکلات اسارت و سرپرستی کودکان خردسال و یتیم پدر و برادر ازدست داده و مادران جوان داده.زینب( س ) دنیائی از غم و ماتم.

زینب است و شماتت دشمن. زینب ( س ) است و مجلس ابن زیاد لعین و یزید ملعون. شیر زنی که اگر چه در نصف روز گیسو سفید و قد خمیده گشت ، اما هرگز در این بحر مصائب ضعف بر روحیه راه نداده استوار و محکم چون کوهی ایستاد و اظهار عجز ننمود .نه تنها در برابر قدرت پوشالی بنی امیّه تسلیم نشد بلکه دشمن را به زانو در آورد و خون برادر و یاران با وفایش را و در نهایت دین جدّش را زنده نگه داشت.

اگر نبود خطبه های آتشینش ماجرای نهضت حسین ( ع ) در همان کربلا مدفون می شد امّا زینب ( س ) کاری کرد که قاتلان برادرش ، بنی امیه رسوا گشتند.در کوفه و شام حقانیت برادر و نهضتش را به اثبات رسانید تا جائیکه عرصه را چنان به اشقیا تنگ کرد که حتی مجبور به خانه نشینی شدند و جرأت خروج از خانه را نیز نداشتند.

                   خداوندا خداوندا، نه قدرت واردی زینبده                 کتاب عمرینه اَلّی بِش ئیل سلم و رضا یازدی!

« کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود »